ជីវិតលើគំនរសម្រាម

កាលពីថ្ងៃ ១៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ​២០១២​កន្លងទៅ ខ្ញុំនឹងក្រុមយុវជននៃក្រុមជំនុំគ្រួសារនៃសេចក្តីជំនឿកម្ពុជា បាននាំគ្នានាំយកនូវសំភារ:បន្តិចបន្តួចទៅចែកដល់កុមារដែលរស់នៅក្បែរគំនរចាក់សំរាមស្ទឹងមានជ័យ។ តាមការរៀបរាប់របស់ក្មេងៗបានឲ្យដឹងថា ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេភាគច្រើនគឺជាអ្នករើសសំរាម នឹងរើសអេតចាយ ហើយក្នុងមួយគ្រួសារមានសមាជិកចាប់ពីប្រាំនាក់ឡើងទៅ។ ពួកគេរស់នៅក្នុងបន្ទប់ជួលដែលមានតម្លៃពី១៥-២០ដុល្លាតាមទំហំបន្ទប់។ ទិដ្ឋភាពនៅទីនោះមើលទៅពិតជាមិនល្អសោះ ប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះគឺប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដោយសារការរស់នៅពុំមានអនាម័យគ្រប់គ្រាន់ នឹងកង្វះខាតអាហារូបត្ថម។ អ៊ុំស្រីម្នាក់បានអោយដឹងថា គ្រួសារគាត់គឺជាអ្នករើសសម្រាម រកមិនសូវបានទេ ព្រោះសមាជិកគ្រួសារមានគ្នាច្រើន ហើយថែមទាំងមានបន្ទុកមើលថែកូនស្រីជាស្រ្តីមេម៉ាយដែលទើបឆ្លងទន្លេរួច ប្រាក់ដែលគាត់រកបានមកគឺឲ្យថ្លៃបន្ទប់ ថ្លៃទឹក ថ្លៃភ្លើងសឹងមិនគ្រប់ផង។ នៅពេលដែលបានឃើញផ្ទះរបស់ពួកគាត់ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួលក្នុងចិត្តណាស់ ផ្ទះខ្លះឃើញមានតែបន្ទះក្តារពីរបីបន្ទះគ្រាន់នឹងបាំងខ្យល់ ឯផ្ទះខ្លះទៀតបាំងដោយស័ង្កសីពុកផុយ ដែលអាចបង្ករឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ជាយថាហេតុគ្រប់ពេល រឺឯម្ចាស់ផ្ទះជួលដឹងតែដល់ខែយកលុយតែប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីយ៉ាងណាខ្ញុំក៏សប្បាយចិត្តនៅពេលដែលបានដឹងថា ក្មេងៗនៅម្តុំនោះមានអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលឧបត្ថមអោយបានចូលសាលារៀន ខ្ញុំសង្ឃឹមថាទៅថ្ងៃអនាគត ពួកគេនឹងមានជីវភាពធូរធារ មានសុខភាពល្អ មានធ្វើជាពលរដ្ឋល្អក្នុងសង្គម។

ខាងក្រោមនេះគឺជារូបភាពខ្លះៗដែលខ្ញុំបានផ្តិតមក៖