និយាយទៅមិនអស់ចិត្តសោះ ថ្ងៃនេះបើកភ្នែកឡើងភ្លៀងធ្លាក់ទាំងព្រលឹម ថាភ្លៀងវាជារឿងធម្មជាតិ តែរឿងដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃស៊យនោះគឺតាំងពីព្រឹកទល់យប់ខ្ញុំជួបតែរឿងមិនល្អ។
ថ្ងៃនេះក្រោកពីគេងប្រញ៉ាប់ប្រញ៉ាល់រៀបចំខ្លួនទៅធ្វើការដូចសព្វដង ចេញពីផ្ទះបន្តិចស្រាប់តែឃើញផ្លូវ(ផ្លូវវែងស្រេង) ដែលធ្លាប់តែចេញចូលហ្នឹងត្រូវកកស្ទះដោយឡានកុងទីន័រក៏សំរេចចិត្តបកមកតាមផ្លូវផ្សេងវិញព្រោះខ្លាចទៅធ្វើការមិនទាន់ ជិះតាមផ្លូវនេះបានបន្តិចស្រាប់តែមានឡានមួយបើកយ៉ាងលឿនមកកៀរពីក្រោយ ព្រោះតែជៀសឡាននេះខ្ញុំត្រូវជ្រុលចង្កូតទៅធ្លាក់ក្រឡុកយ៉ាងពេកទំហឹងសឹងនឹងដួលម៉ូតូទៅហើយ តែសំណាងល្អដែលក្រឡុកនោះមិនសូវជ្រៅ ហើយខ្ញុំបើកម៉ូតូយឺតៗកុំអីមិនដឹងយ៉ាងណាទេ នេះជារឿងចង្រៃទាំងព្រលឹម ពេលទៅជិតដល់កន្លែងធ្វើការក៏ឈប់រកទិញអាហារពេលព្រឹក ក្រោកពីបានហើយក៏ប្រញ់ាប់បន្តទៅកន្លែង ពុទ្ធោ! ស្រាប់តែម៉ូតូខ្ញុំដេលែងឆេះត្រូវបណ្តើរទំរាំដល់កន្លែងធ្វើការព្រោះនៅម្តុំនោះមិនមានជាងជួសជុល ខ្ញុំហត់ស្ទើរស្លាប់។ ពេលមកដល់កន្លែងធ្វើការយល់ថាបានធូរស្រាយបន្តិច តែមានឯណាបែរជាធប់ដង្ហើមស្ទើរស្លាប់ព្រោះតែត្រូវទ្រាំនឹងផ្សែងបារីដែលមេរបស់ខ្ញុំទើបមកពីប្រទសសឹង្ហបូរីជក់។ និយាយពីពេលល្ងាចវិញ ពេលចេញពីធ្វើការគិតថាមានយីអ៊ុនបន្តិចព្រោះត្រូវមេហៅទៅឌីនន័រជាមួយ តែគ្រប់យ៉ាងហាក់ដូចជាមិនសមប្រកបសោះ ពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញក្រោយពេលញាំអីហើយខ្ញុំជិះម៉ូតូយ៉ាងលឿនព្រោះយប់បន្តិចហើយ ម្យ៉ាងជាស្រីមកតាមផ្លូវម្នាក់ឯងហើយផ្ទះឆ្ងាយផង ក្រោយពីធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ស្ពានស្ទឹងមានជ័យបន្តិចស្រាប់តែមានកង់មួយមិនដឹងចេញពីទីណាមកទេហើយក៏គ្មានសញ្ញាអីក៏ឆ្លងវែងយ៉ាងលឿនកាត់មុខម៉ូតូខ្ញុំបើកុំតែខ្ញុំចាប់ហ្រ្វាំងទាន់មិនដឹងថាយ៉ាងណាទេ ក៏រាប់ទុកថាជាសំណាងល្អមួយដែរ ដែលគ្មានឡានមកពីក្រោយទើបខ្ញុំអាចមកដល់ផ្ទះដោយសុវត្ថិភាព។ វាពិតជារឿងហួសចិត្តសំរាប់ខ្ញុំមែន………..
ជីវិតរីករាយ-Behappy 